Առաջին փուլ

1966 թվականի մարտին գողացան Չեմպիոնշիփի մրցանակը՝ Ժյուլ Ռիմեի գավաթը, որը ցուցադրվում էր հանրության համար։ Գողացված գավաթը գտնելու համաժողովրդական արշավ է սկսվել։ Արդյունքում՝ թերթի մեջ փաթաթված արձանիկ Փիքլս անունով շունը գտել է Լոնդոնի թփերից մեկում։ Այն դեպքում, եթե բնօրինակ գավաթը երբեք չգտնվեր, Անգլիայի ֆուտբոլային ասոցիացիան պատրաստեց դրա ճշգրիտ պատճենը (այն պահվում է Պրեստոնի ֆուտբոլի ազգային թանգարանում):

Մրցաշարի ձևաչափը մնաց նույնը, ինչ 1962 թվականին. 16 թիմեր բաժանվեցին չորս խմբերի՝ յուրաքանչյուրը չորս մասնակցի, յուրաքանչյուր խմբի երկու լավագույն թիմերը դուրս եկան քառորդ եզրափակիչ։ Եզրափակիչ մրցաշարի վիճակահանությունը տեղի ունեցավ 1966 թվականի հունվարի 6-ին Լոնդոնում և պատմության մեջ առաջին խաղարկությունն էր, որը ցուցադրվեց հեռուստատեսությամբ։ Անգլիայի, Գերմանիայի, Բրազիլիայի և Իտալիայի հավաքականները սկզբում բաժանվել են տարբեր խմբերի, մնացած մասնակիցները որոշվել են վիճակահանությամբ։

Չնայած այն ժամանակվա ռեկորդային թվերին, 1966 թվականի աշխարհի առաջնությունում շատ գոլեր չխփվեցին, քանի որ թիմերը սկսեցին խաղալ ավելի տակտիկական և պաշտպանական ոճով: Այս առումով վառ օրինակ է Անգլիայի հավաքականը, որը 1-ին խումբը եզրափակեց առաջին տեղում՝ ընդամենը չորս խփած գնդակով, բայց ոչ մեկը բաց չթողեց: Ուրուգվայը դարձավ երկրորդ թիմը, որը դուրս եկավ 1-ին խմբից, իսկ Մեքսիկան և Ֆրանսիան առաջին շրջանից հետո լքեցին մրցաշարը: Այս խմբում բոլոր հանդիպումներն անցկացվել են «Ուեմբլի» մարզադաշտում (բացառությամբ «Ուայթ Սիթիում» կայացած Ուրուգվայ-Ֆրանսիա հանդիպմանը։

2-րդ խմբից 5-ական միավորով լքեցին Գերմանիան և Արգենտինան: Իսպանիայի հավաքականը վաստակել է 2 միավոր, իսկ Շվեյցարիայի հավաքականը պարտվել է երեք հանդիպումներում էլ։

Անգլիայի հյուսիս-արևմուտքում կայացել են 3-րդ խմբի հանդիպումները, որոնք հյուրընկալվել են «Օլդ Թրաֆորդ»-ում և «Գուդիսոն Պարկ»-ում: Աշխարհի չեմպիոն Բրազիլիայի հավաքականը խմբում զբաղեցրեց միայն երրորդ տեղը՝ պարտվելով Պորտուգալիային ու Հունգարիային։ Բուլղարիան խմբում զբաղեցրել է վերջին տեղը։ Բրազիլացիները պարտվեցին հունգարացիներին և պորտուգալացիներին երկու հակասական հանդիպումներում, որոնք սպասարկում էին համապատասխանաբար անգլիացի մրցավարներ Քեն Դագնալը և Ջորջ Մաքքեյբը, որոնք անտեսեցին բազմաթիվ խախտումներ Բրազիլիայի հիմնական խաղացողների նկատմամբ: Սա առաջին դեպքն էր, երբ Պորտուգալիան մասնակցեց աշխարհի առաջնության եզրափակիչ և հանդես եկավ չափազանց լավ՝ հաղթելով խմբային փուլի բոլոր երեք հանդիպումներում, մեծ մասամբ հարձակվող Էուսեբիոյի շնորհիվ, ով դարձավ մրցաշարի լավագույն ռմբարկուն ինը գոլով:

4-րդ խմբում նույնպես սենսացիա էր. Հյուսիսային Կորեայի հավաքականը 1-0 հաշվով հաղթեց Իտալիայի ընտրանուն և խմբից դուրս եկավ երկրորդ տեղում՝ առաջին տեղը զբաղեցրած ԽՍՀՄ հավաքականի հետ միասին։ Իտալացիներն ու Չիլին դուրս չեկան խմբից:

​

Փլեյ-օֆֆի փուլ

1/4 եզրափակչում Գերմանիայի հավաքականը 4:0 հաշվով հաղթեց Ուրուգվային, սակայն հարավամերիկացիներն այս արդյունքի համար մեղադրեցին մրցավարին (դա Ջիմ Ֆիննին էր), ով չնկատեց Շնելինգերի ձեռքով գնդակը դարպասի գծում և ուղարկեց. Ուրուգվայի ազգային հավաքականի երկու խաղացողներից, Կորեան 3:0 հաշվով առաջ անցավ Պորտուգալիայի դեմ, սակայն Էյսեբիոյի «պոկերի» և Խոսե Ավգուստոյի գոլի շնորհիվ Պորտուգալիան կարողացավ հաղթել այս հիանալի խաղում:

ԽՍՀՄ-ի և Հունգարիայի հավաքականների միջև 1/4 եզրափակիչ հանդիպումը ավարտվեց խորհրդային ֆուտբոլիստների հաղթանակով 2:1 հաշվով։ Արգենտինայի եւ Անգլիայի ազգային հավաքականների խաղում բրիտանացիները նվազագույն հաշվով հաղթանակ տարան։ Մրցավարն այս հանդիպմանը խաղադաշտից հեռացրեց Արգենտինայի հավաքականի խաղացող Անտոնիո Ռատտինին։ Այնուհետև գերմանացի մրցավար Ռուդոլֆ Կրեյթլայնը խոստովանեց, որ Ռատտինին խաղադաշտից հեռացրել է, քանի որ նրան դուր չի եկել, թե ինչպես է նա նայում նրան (հարկ է նշել, որ մրցավարը իսպաներեն չգիտեր)

Առաջին կիսաեզրափակիչ խաղում հանդիպեցին Անգլիայի և Պորտուգալիայի հավաքականները։ Ի սկզբանե նախատեսված էր առաջին կիսաեզրափակիչն անցկացնել Լիվերպուլի Գուդիսոն Պարկում, սակայն անգլիական ֆուտբոլի ֆունկցիոներները հանդիպման վայրը տեղափոխեցին Լոնդոնի Ուեմբլի։ Մեկ այլ կիսաեզրափակիչ նույնպես ավարտվեց 2:1 հաշվով՝ Գերմանիայի հավաքականը հաղթանակ տարավ ԽՍՀՄ թիմի նկատմամբ։ Երրորդ տեղի համար խաղում պորտուգալացիները 2:1 հաշվով հաղթեցին ԽՍՀՄ հավաքականին։ Այս նվաճումները (3-րդ և 4-րդ տեղերը) դեռ (2014 թ.) մնում են Պորտուգալիայի և ԽՍՀՄ-ի ամենաբարձր նվաճումները աշխարհի առաջնություններում։